तिमी के रोयौ,
म पनि रोएं।
पाप् थिएन
पश्चाताप तिएन
तै पनि
धुनु थियो
दाग हरु धोयौं।
कसैको भूल थिएन
दुबैको भूल थिएन
प्यारले हुर्काएको कोपिला,
फूल कहिलेइ भएन
हुनु थियो भै हाल्यो,
रुनु थियो रोइ हाल्यौ
रुन त हामी दुबै रोयौं
तिमी आँशु रोयौ
म मन रोएं।

oi gadhaa...ta na ta politician huna sakis ,,,nata poet nai banna sakis..tero jindagi chahi girija ko pachhi lagera nai sakine bho haina ta? telle ta tero aajhai 2 pusta chhodne wala chhaina k garchhas aaba ,,dukha pais..euta sarangee kinera muktak bhandai gaudai hin aaba..

मित्र, न मलाई पोलिटिसियन् बन्नु छ, न त महाकबि नै। मन को भाव पोख्छु, मन न लागे न पढ्नु नि। अन्त सन्त लेख्नु भन्दा राम्रो लेख्ने गर्नु, जिन्दगि राम्रो होला।

Rahul Dai,

I like this very much:

रुन त हामी दुबै रोयौं
तिमी आँशु रोयौ
म मन रोएं।


mana rudako bhogai aashu bhanda begai huncha. Yo ta runelai matra thaha huncha.

urfrenrites

राहुल दाइ,

एकदम मन पर्यो यो कबिता,


मन रुदाँको भोगाइ बेग्लै हुन्छ, त्यो त रुनेलाइ मात्र थाहा हुन्छ। कहिले काहि आखा रुन सक्दैन रुनु पर्ने बेलामा, तर मन जहाँ पनि रोइदिन सक्छ। यो मनको कुरा नै अर्कै छ। न त देख्न सकिन्छ न त कहिले बुझ्न सकिन्छ।

अरु पनि लेखौ दाइ मनको बारेमा।

Contour Jee,
I appreciate your freedom of writing and your inner expression. But, hope Rahulvai's comment will help you gain some wisdom to furnish your freedom of expression. You are a free man within your sanity. Crossing your boundry of freedom will make you insanity.

I guess you understand my simple English.

A friend....

राम्रो भाब लाग्यो- अरु नि जाबोस्

साझामा यत्र-तत्र भेटिने साला रक्षानहरुलाई वास्ता नगरौं भनेर पनि नसकिने भयो बा! यो मु-- कन्तुरलाई किन टाउको दुखेको राहुल दाइको कवितासंग?! कन्तुरे, कविता बुझ्न गिदी चाहिन्छ।
अर्को कुरा राहुल दाइको कविता राम्रो भएन भन्न सक्नेले त्यो भन्दा राम्रो लेखेर देखाउन सक्नु प-यो नि त!

राहुल दाइ, राम्रो छ कविता। अरु पनि जाओस्। हामी सधैं तपाईँको पछाडि छौं!

प्यारले हुर्काएको कोपिला,
फूल कहिलेइ भएन
हुनु थियो भै हाल्यो,
रुनु थियो रोइ हाल्यौ
रुन त हामी दुबै रोयौं
तिमी आँशु रोयौ
म मन रोएं।

वाह वाह ! साह्रै राम्रो लाग्यो, कति भैसक्यो राहुलभाइको यस्तो मन छुने कविता नपढेको - - अरु पनि जाओस राहुलभाइ ।

अर्कै प्रसंगमा :
लघुताभाष - यो जो छ नि यसले मान्छेलाइ पत्रु बनाउँछ । न आफु लेख्न सक्छ, न अरुले लेखेको पढ्न सक्छ, जबरजस्ति २ - ४ लाइन पढीहाले नै पनि न त्यसको अर्थ बुझ्न सक्छ । अनि बर्बराउँछ - बिना प्रसंग गधा र कुकुर भन्दै उफ्रिन थाल्छ, साझा जस्तो मैदानमा जताततै फोहर ओकल्दै बिष्टाले नुहाउन मै मज्जा लिन्छ । अरुलाइ गधा कुकुर भनीरहँदा आफु नै फोहरको रछ्यानमा रमाउने सुँगुर बनेको बिर्सन्छ । आफुले आफैलाइ बिद्वान ठान्छ, तर मरिकाटे कसैगरी पनि बिद्वता प्रष्फुटन हुँदैन, न आफुले जानेको कुरा बताउन जान्दछ, न अरुले जानेको कुरा सिक्न नै सक्छ, अल्लारे पारामा बर्बराउन बाहेक अरु केहि जान्दैन । इर्ष्या लाग्छ अरुले लेखेको देखेर, अरुले तारीफ बटुलेको देखेर, ऐनामा हेर्छ आफैलाइ, भित्रदेखि घृणा जाग्छ आफैप्रति - अनि अरुलाइ "न नेता बनिस न कवि बनिस" भनेर खिसिट्यूरी गर्दै बिनामतलबको अट्टहास गर्छ एउटा पागल झै ।

rahul jee
ho oth hasera man roeko kasto hunchha maile ramro sanga bujheko chhu. kasaiko mann ruda aakha ruwaune sath pani dekheko chhu ....
mann paryo
sahrai mann paryo..

उफ्री जी, मेरो जागिर् जी, शिरिष जी, गोतामे गुरु, चना जी अनि ग्रिष्मा जी, सबि मा धन्यबाद।
यहांहरुको अमुल्य सुझाव र मायाले त मन रोएको पोख्ने हिम्मत गरेको छु।

हो, मन हुनेको मन रुन्छ। आँखा त नटंकी को पनि रुन्छ।
हुन त मन को बह कसैलाई न कह भन्छन्, तै पनि कहिले काहिँ रुने मन कबिता बनी छछलकिन्छ। के गर्ने मनै त हो, मान्दै मान्दैन।

वाह् वाह् राहुल्दा :)

डाको छोडि म रुदा, तिमी ङिचिक्क हास्थेउ नि
उपहास तिमीले नै गर्यौ, अब त के माया गास्थेउ नि,
न तिमी रोयौ म जसै, न सक्यौ लाज नै ढाक्न लाई
अब त के सकौली त्यो रथ, राजा ईन्द्रले जस्ताइ हाँक्न लाई,
मेरो भाव नबुझे पनि आशुको, मैले श्राप दिनु छैन
बहुमुल्य ?? तिम्रो माया त्यो, मासु जसरी फेरी किन्नु छैन।

हुनु थियो भै हाल्यो,
रुनु थियो रोइ हाल्यौ
रुन त हामी दुबै रोयौं
तिमी आँशु रोयौ
म मन रोएं।


वाह् वाह् राहुल

CT, is that your poem, I have tried to insert breaks, LOOK how is it:

लघुताभाष - यो जो छ नि
यसले मान्छेलाइ पत्रु बनाउँछ ॥
न आफु लेख्न सक्छ,
न अरुले लेखेको पढ्न सक्छ,
जबरजस्ति २ - ४ लाइन पढीहाले नै पनि
न त्यसको अर्थ बुझ्न सक्छ ॥
अनि बर्बराउँछ - बिना प्रसंग
गधा र कुकुर भन्दै उफ्रिन थाल्छ ॥
साझा जस्तो मैदानमा
जताततै फोहर ओकल्दै
बिष्टाले नुहाउन मै मज्जा लिन्छ ॥
अरुलाइ गधा कुकुर भनीरहँदा
आफु नै
फोहरको रछ्यानमा रमाउने
सुँगुर बनेको बिर्सन्छ ॥
आफुले आफैलाइ बिद्वान ठान्छ,
तर मरिकाटे
कसैगरी पनि
बिद्वता प्रष्फुटन हुँदै हुँदैन ॥
न आफुले जानेको कुरा बताउन जान्दछ,
न अरुले जानेको कुरा सिक्न नै सक्छ,
बरु अल्लारे पारामा सहि
बर्बराउन बाहेक अरु केहि जान्दैन ॥
इर्ष्या लाग्छ अरुले लेखेको देखेर,
अरुले तारीफ बटुलेको देखेर,
ऐनामा हेर्छ आफैलाइ,
भित्रदेखि घृणा जाग्छ ॥
आफैप्रति -
अनि अरुलाइ
"न नेता बनिस न कवि बनिस"
भन्दै गर्छ खिसिट्यूरी ॥
बिनामतलबको
अट्टहास गर्छ चिच्याएर
एउटा पागल झै ॥

Rahulbhai, good job with ur poem

Thanks ss7eleven, I didn't thought of making it a poem, anyway, it looks like a poem now. Can anybody give a title on it? re ke :P :D

Rahul Dai- as usual nice poem.

Chana ji ko Poem ko title chahi - "Contour lai Fool ko Maala" Rakhda Kasto hola--

Just a thought.

Hi Nanu dai, धन्यबाद, शिर्षकको लागि ।

rahulvai malie nepali ma type garna audaie na. tehi vhayara yo sano pankti lie nepali ma type garay ra post gardinna..

maan ta mero runthioye
tara timi lay daykhinaue
timra ruayka aakha haru
tara,
yehi maan lay dekhoye

maan ta mero ajaie runcha
maan ko ashue maan lay pucha
tara,
timroe maan koe ashue
ija sayad kaslay pucha?..
ali yeso milayara .. bye the way ur kabita ma baydana lukay koe cha...maan nai chahincha hernalie

राहूलभाइ गौतमजी
निकृष्टहरु जहाँ पनि हुन्छन् । यहाँ पनि एउटा सडेको अण्डा फुटेर दंगदंती गन्हाएछ ।
गौतमजीको भनाइमा म सहमत छु ।